Pamięć.
Teatr istnieje dzięki pamięci: jego forma materialna – przedstawienie – trwa, a raczej kotłuje się, wrze zaledwie przez kilkadziesiąt minut, choć jego strzępy, rozbłyski mogą nam towarzyszyć przez całe życie. Klasyczny teatr od wieków istnieje dzięki literaturze dramatycznej – ta pamięć teatru zapisana jest w książkach i ciągle odnawiana przez kolejne inscenizacje; paradoksalnie niezmienny kanon jest dla teatru dramatycznego źródłem odnowy języka i ekspresji.
Cóż więc z perspektywami rozwoju teatru alternatywnego, który odrzuca literaturę, neguje dramaturgię jako niezbędny impuls dla twórczości? Czy nie pozbawia się w ten sposób istotnej płaszczyzny porównawczej, punktów odniesienia niezbędnych dla własnej samoświadomości i rozwoju? W jaki sposób może ocalać i pielęgnować żywą pamięć o sobie samym? Może powinien – choćby rzadko – wracać do ułomnej biologicznej pamięci,wspomaganej istniejącymi szczątkami materialnej dokumentacji (zapisy, notatki, zdjęcia,fragmenty filmów) by przetwarzać wspomnienia o dawnych dokonaniach?Być może z tych powodów w polskim teatrze alternatywnym zaistniała ostatnio seria przedstawień nawiązująca do historycznych dzieł – ich remake’ów (które ja wolałbym nazywać używanym w ubiegłym wieku francuskim słowem hommage, w którym zawiera się i wysiłek rekonstrukcji i reinterpretacji, i hołd).
W spektaklu wykorzystano teksty Czesława Miłosza i Lecha Raczaka; cytuje się fragment wiersza Fryderyka Hoelderlina; piosenka z muzyką Katarzyny Klebby; wykorzystano fragment „Reguiem” W.A. Mozarta.
ACH ŻYLIŚMY. Hommage dla Kantora i TÓD
L. Raczak
Reżyseria i scenariusz: Lech Raczak
Aktorzy: Daria Anfelli, Małgorzta Walas-Antoniello, Adam Wojda
Światło i video: Krzysztof Urban
Premiera: 03.12.2014
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Twórcy_czynie
Lech Raczak – urodzony w 1946. Reżyser, dramaturg, autor scenariuszy teatralnych, teatrolog. Współzałożyciel Teatru Ósmego Dnia (1964), w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych kierownik artystyczny i reżyser wszystkich przedstawień tego zespołu. W latach 1995-98 dyrektor artystyczny Teatru Polskiego w Poznaniu, od 1993 do 2012 był też dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Malta” w Poznaniu; od 2003 jest wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu. Współpracował jako reżyser z niezależnymi zespołami w Polsce (Sekta, Asocjacja 2006, przedstawienia dla Centrum Kultury Zamek i Festiwalu Malta) i we Włoszech (Basho w Modenie, Arca w Katanii, Aenigma w Urbino, Uqbar w Weronie). Reżyseruje w teatrach dramatycznych (Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Aleksandra Fredry w Gnieźnie, Teatr Studio w Warszawie, Teatr Miniatura w Gdańsku, Wrocławski Teatr Współczesny, Teatr Nowy w Łodzi i Teatr Heleny Modrzejewskiej w Legnicy). Łącznie wyreżyserował prawie 70 przedstawień, jest autorem scenariuszy większości z nich. Kilka przedstawień L. Raczaka zostało zarejestrowanych dla telewizji. Teksty teatrologiczne publikowane były w Polsce, USA, we Francji, Niemczech, Wielkiej Brytanii i we Włoszech. W roku 2012 ukazała się trzytomowa edycja „Pism teatralnych”.
