„Wspólnota śniących” to pierwsza premiera stworzona w całości online trwająca tydzień. Na internetowe doświadczenie teatralne będą się składać: dawka wiedzy z obszaru dream studies, ćwiczenia wspierające kreatywne śnienie, kolektywny performans w oparciu o sny wspólnoty, konsultacja z performerką działającą w obszarze snów jako narzędzia twórczego.

Jak dzisiaj śnimy? Czy nasze śnienie jest inne, niż było zaledwie rok temu? Liczne ośrodki naukowe, zajmujące się dream studies, zauważyły wyraźne zmiany w jakości naszego snu. Pandemia miała spowodować wzrost „zapamiętywalności” o 35% oraz zwiększyć odsetek złych snów o 15%. Sam termin pandemic dreams odnosi się zaś nie tyle do tematu, ile przede wszystkim do niespotykanej intensywności marzeń sennych. Ponoć wzrosły nawet szanse na zjawisko tzw. świadomego śnienia, gdy śniący zdaje sobie sprawę, że śni. Jak to wywołać? Nie tak szybko.

Nasze zainteresowanie tematem snów i śnienia pojawiło się w pierwszych tygodniach kwarantanny. Zaczęliśmy zastanawiać się nad wirusem zarówno jako zjawiskiem społecznym, jak i jego wpływem na życie wewnętrzne jednostek. Podjęliśmy refleksję, w jaki sposób tak intensywna i nowa sytuacja manifestuje się w snach, jak odbija się na naszej sferze symbolicznej. To był punkt wyjścia do chęci dalszego zgłębiania tematu. We „Wspólnocie śniących” będziemy przygląć się mechanizmom śnienia i snu, będziemy o snach myśleć zarówno w ich indywidualnym aspekcie, jak także tym zbiorowym. Nie wszystko da się oczywiście wymyślić i przeczytać w książkach. Właśnie dlatego został prowadzony nabór na najciekawszy sen poprzez interentową ankietę.

Najsławniejszą świątynią zdrowia w starożytnej Grecji była ta poświęcona Asklepiosowi w Epidaurus na półwyspie peloponeskim. Bóg sztuki lekarskiej, Asklepios (w Rzymie nazywany Eskulapem) był tym, który sprowadzał sen świątynny. By zostać dopuszczonym do leczenia, należało spełnić szereg wymagań, których kilkudniowy post stanowił zaledwie początek.

Najważniejszym etapem było jednak usypianie. Odbywało się ono albo na skórach złożonych ofiar, albo w miejscu, w którym wcześniejszą noc spędziła jasnowidząca świątyni. Gdy pacjent zasnął, zostawał przy nim kapłan a w trakcie snu chory ujawniał naturę swojego problemu oraz sposób jego rozwiązania. Najczęściej objawiały się różne zioła, czasem bóstwo zalecało zmianę trybu życia, niekiedy zaś sugerowało środki działające w gruncie rzeczy jedynie poprzez sugestię (np. dotknięcie chorego miejsca przez kapłana, lub króla). Jak podają źródła recepty nie zawsze się sprawdzały, lecz już samo dostąpienie leczenia stanowiło ważny etap w drodze po zdrowie. 

Choć z dzisiejszej perspektywy nie wydaje się możliwe, aby we śnie mogło objawić się remedium na wiele znanych nam chorób, to sama intuicja wykorzystywania snu w kuracji jest absolutnie zrozumiała. Sen pozwala bowiem nie tylko utrzymać wewnętrzną harmonię, wspomaga także odporność, a przede wszystkim jest wyjątkową techniką regeneracji organizmu. 

W tych szczególnych czasach chcemy, byście poczuli się częścią wspólnoty. Wyruszycie z nią w ozdrowieńczą podróż po swojej wyobraźni. Czeka Was walka ze swoimi ograniczeniami i przyzwyczajeniami, czeka Was odkrycie, że teatr to Wy.

Wspólnota w czasach przymusowej izolacji jest zjawiskiem szczególnie cennym, lecz właściwie niemożliwym. Dlatego właśnie chcemy Wam dać doświadczenie bycia z innymi ludźmi w najintymniejszym z procesów – we śnie. 

Czeka nas nie jedna, ale trzydzieści premier jednego wieczoru. Zapraszamy do Wspólnoty śniących.

WSPÓLNOTA ŚNIĄCYCH
M.Kozłowska, M. Kupryjanowicz, M. Kurkowski

Twórcy_czynie: Maria Magdalena Kozłowska, Magda Kupryjanowicz, Michał Kurkowski

Muzyka: Jan Tomza-Osiecki

Produkcja: Stowarzyszenie Scena Robocza

Premiera: 27 XI 2020

Twórcy_czynie